ശ്രുത്വൈതല് സ്തോത്രസാരമഗസ്ത്യസുഭാഷിതം
തത്വാര്ത്ഥസമന്വിതം രാഘവന് തിരുവടി
ബാണചാപാദികളും തത്രൈവ നിക്ഷേപിച്ചു
വീണുടന് നമസ്കരിച്ചഗസ്ത്യപാദാംബുജം
യാത്രയുമയപ്പിച്ചു സുമിത്രാത്മജനോടും
പ്രീത്യാ ജാനകിയോടുമെഴുന്നളളിടുന്നേരം,
അദ്രിശൃംഗാഭം തത്ര പദ്ധതിമദ്ധ്യേ കണ്ടു
പത്രിസത്തമനാകും വൃദ്ധനാം ജടായുഷം
എത്രയും വളര്ന്നൊരു വിസ്മയംപൂണ്ടു രാമന്
ബദ്ധരോഷേണ സുമിത്രാത്മജനോടു ചൊന്നാന്:
“രക്ഷസാം പ്രവരനിക്കിടക്കുന്നതു മുനി-
ഭക്ഷകനിവനെ നീ കണ്ടതില്ലയോ സഖേ!
വില്ലിങ്ങു തന്നീടു നീ ഭീതിയുമുണ്ടാകൊല്ലാ
കൊല്ലുവേനിവനെ ഞാന് വൈകാതെയിനിയിപ്പോള്.”
ലക്ഷ്മണന്തന്നോടിത്ഥം രാമന് ചൊന്നതു കേട്ടു
പക്ഷിശ്രേഷ്ഠനും ഭയപീഡിതനായിച്ചൊന്നാന്ഃ
“വദ്ധ്യനല്ലഹം തവ താതനു ചെറുപ്പത്തി-
ലെത്രയുമിഷ്ടനായ വയസ്യനറിഞ്ഞാലും.
നിന്തിരുവടിക്കും ഞാനിഷ്ടത്തെച്ചെയ്തീടുവന്;
ഹന്തവ്യനല്ല ഭവഭക്തനാം ജടായു ഞാന്.”
എന്നിവ കേട്ടു ബഹുസ്നേഹമുള്ക്കൊണ്ടു നാഥന്
നന്നായാശ്ലേഷംചെയ്തു നല്കിനാനനുഗ്രഹം:
“എങ്കില് ഞാനിരിപ്പതിനടുത്തു വസിക്ക നീ
സങ്കടമിനിയൊന്നുകൊണ്ടുമേ നിനക്കില്ല.
ശങ്കിച്ചേനല്ലോ നിന്നെ ഞാനതു കഷ്ടം കഷ്ടം!
കിങ്കരപ്രവരനായ് വാഴുക മേലില് ഭവാന്.”
No comments:
Post a Comment